ระหว่างแต่ละระดับ มันมีเขตกันชน กว้างใหญ่ไพศาลและไปไม่ถึง ถ้าหากคุณไม่มีใครพาไป คุณจะหลงทาง คุณจะ ไม่สามารถหาทางออกได้เลย (วาว) ดังนั้น ยกตัวอย่าง ถ้าคุณอยากไปที่ระดับห้า คุณต้องมีอาจารย์ พาคุณข้ามระดับที่สี่
นั่นคือเหตุผลถ้าฉันสามารถทำได้… คุณเข้าใจไหม ตอนนี้ฉันทำความสะอาดบ้านเอง ฉันซักผ้าของฉันเองด้วยมือ (โอ ท่านอาจารย์) เพราะว่าฉันไม่ต้องการ ให้ช่างไฟฟ้าของเราเข้ามาและ ติดตั้งเครื่องซักผ้าสำหรับฉัน ฉันไม่ชอบการร้องขอ ข้อที่หนึ่ง ข้อที่สอง ฉันอยู่ในฌาน ฉันไม่ต้องการให้ใครมา และรบกวนพลังงานของฉัน แม้ว่าคนนำอาหารมา ส่วนใหญ่พวกเขาต้องวางมัน ให้ไกลออกไปนอกประตู อะไรแบบนั้น บางครั้งพวกเขาก็เข้ามาใกล้ มันเป็นบางสถานการณ์พิเศษ แต่ส่วนใหญ่พวกเขาต้อง วางให้ไกลออกไป ก่อนหน้านี้เหล่าพระเจ้า เตือนฉันให้ห่าง อย่างน้อยเก้าเมตร (โอ้ ว้าว) จากใครก็ตาม คนทำงานใครก็ตามคนทำงานของฉัน รวมถึงคุณ (ค่ะ ท่านอาจารย์) ขออภัยถ้าฉันทำให้คุณไม่พอใจ กระทั่งก็อดเสส ก็เตือนฉันเช่นนั้น (ค่ะ ท่านอาจารย์) ฉันรู้แต่ฉันถามพวกเขาว่าทำไม ฉันรู้แต่โดยปกติแล้ว ฉันรู้แบบราง ๆ ฉันไม่ได้ลงรายละเอียด สิ่งอย่างนี้คุณจะรู้ ไม่จำเป็น ต้องไปค้นหาเพื่อรู้ว่าทำไม
พลังงานที่แตกต่างกัน สนามแม่เหล็กที่แตกต่างกัน มันรบกวน แล้วคุณต้องเริ่มต้น ทั้งหมดอีกครั้ง อย่างน้อยเป็นเวลาสองสามวันเพื่อ ทำให้พลังงานรอบตัวคุณสงบ(โอ้) แต่บางครั้งพวกเขาเข้ามา เพราะเข้าใจผิด หรืออะไรอย่างนั้น ทำให้ฉันสะดุ้ง แล้วทุกอย่างแย่ลง (โอ้ ไม่) มันยากมาก ที่จะมีสมาธิอีกครั้ง และสิ่งทั้งหมดเหล่านั้น งูเข้ามา และ มดเข้ามา เป็นตัน แทนที่ก่อนหน้านั้นมีไม่กี่ตัว แมลงวิ่งและกัด และทั้งหมดเหล่านี้เกิดขึ้น หรือสิ่งนี้หัก และสิ่งนั้นแตก (โอ ท่านอาจารย์) แล้วฉันก็ต้องเริ่ม ทำความสะอาดอีกครั้ง นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากจะ ซักเสื้อผ้าของฉันเองด้วยมือมากกว่า และทำทุกอย่างด้วยตัวฉันเอง ทำความสะอาดห้องด้วยตัวเอง
แต่ตอนนี้ฉันอยู่ในพื้นที่เล็กลง เล็กกว่า ห้องเก็บของก่อนหน้านี้ เล็กกว่ามาก ดังนั้นจึงง่ายที่จะจัดการ แม้ว่าจะมีมด (โอ ท่านอาจารย์) ฉันชอบสิ่งเล็ก ๆ บ้านเล็ก ๆ เพราะว่าฉันทำสิ่งต่าง ๆด้วยตัวเอง ฉันไม่ต้องการมีห้องใหญ่ เพื่อต้องทำความสะอาดและกวาด ทั้งวันทุกวัน และแค่ห้อง ที่มีทุกอย่างอยู่ในนั้น ฉันกินในนั้น นอนในนั้น มีโซฟาและโทรศัพท์ และห้องอาบน้ำเล็ก ๆ และห้องน้ำ นั่นก็ยอดเยี่ยมแล้ว ในฝรั่งเศส นั่นคือสิ่งที่ฉันอาศัยอยู่เช่นกัน แม้ว่าฉันมีบ้าน (ค่ะ) ฉันอาศัยอยู่ในถ้ำด้วย หรือฉันอาศัยอยู่ในห้องเก็บของเล็ก ๆ เล็กกว่าที่นี่ด้วยซ้ำ โอ้ ฉันคิดว่าคุณเห็นมัน (ค่ะ อาจารย์) ในฝรั่งเศสใน SMC หลัง SMC ห้องเก็บของ เหมือนหนึ่งเมตรคูณหนึ่งเมตรครึ่ง อะไรแบบนั้น หรือหนึ่งเมตรหรือสองคูณสอง หนึ่งคูณสอง อะไรแบบนั้น เพียงพอสำหรับฉันแล้ว ฉันตัวเล็ก แม้ว่าฉันจะสูงกว่านี้ คุณก็ไม่ควรจะล้มตัวลงนอนและ นอนหลับ ดังนั้นปัญหาคืออะไร ?
เหตุผลที่ฉันมีโซฟา และไม่นั่งสมาธิบนพื้น เป็นเพราะมด อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่คลาน บนโซฟานั้นมากมาย จัดการง่าย ถ้าฉันนั่งบนพื้น พวกเขาจะคลานไปทั่วฉัน หรือฉันอาจทำร้ายพวกเขา (ค่ะ อาจารย์) เมื่อฉันนั่งสมาธิ ฉันไม่สามารถกวาดได้ ฉันกวาดเฉพาะเมื่อ ฉันไม่ได้นั่งสมาธิ (ค่ะ อาจารย์) และเพราะโซฟา มันช่วยชีวิตฉันครั้งหนึ่ง ในห้องเก็บของก่อนหน้านั้น ถ้าฉันไม่ได้อยู่บนโซฟา แล้วงูคงจะ กัดฉันแล้ว(โอ้!) เพราะเขาอยู่ใต้โซฟาของฉัน (โอ้!) ใต้บริเวณที่นั่งของฉัน เหตุผลที่ฉันตื่น เป็นเพราะฉันต้องการ ฉันต้องการเขียนบางอย่าง ฉันต้องการไปที่โต๊ะที่อยู่ตรงมุม เพื่อใช้ปากกา ดังนั้นฉันจึงใช้โทรศัพท์มือถือ เพื่อเปิดไฟฉาย เพื่อไปที่สวิตช์ เพื่อเปิดไฟ และในขณะเดียวกันฉันก็ได้ยิน “ไม่ปิดไฟ อยู่ห่างจากโซฟา” (โอ้) นั่นคือคำพูดทั้งหมด แมงมุมบอกฉัน โอ้ เขาตัวใหญ่! เขาเหมือนมือฉันแผ่ออกไป (ว้าว!) ฉันไม่ค่อยเห็นแมงมุมตัวใหญ่
บุรุษไปรษณีย์คนอื่นมีขนาดเล็กกว่า นั่นคืองานของพวกเขา แต่ฉันประทับใจมาก บางครั้งเพราะ พวกเขาต้องอยู่ คุณจะเห็นพวกเขาอยู่ที่ไหน ดังนั้น พวกเขาสามารถส่งต่อข้อความ แต่มนุษย์ส่วนใหญ่ หูหนวกอยู่แล้ว พวกเขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ตอนนี้กระแสจิตเป็นเพียงแค่ความฝัน ไปไกลเกินไป ดังนั้น พวกเขาเป็นบุรุษไปรษณีย์ (ค่ะ) พวกเขาส่งข้อความ เพื่อช่วยมนุษยชาติ แต่มนุษย์ ถ้าพวกเขาเห็นพวกเขา พวกเขาเพียงแค่บดขยี้พวกเขา (โอ้) ฉันไม่ทำเช่นนั้น (ไม่) ฉันไม่รู้ว่า แมงมุมเป็นบุรุษไปรษณีย์มาก่อน (ว้าว) จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ แม้เมื่อฉันเลี้ยงแมงมุม ข้างนอกห้องเล็ก ๆ ของฉัน ก่อนหน้านี้ (ค่ะ) ฉันไม่รู้ว่า พวกเขาเป็นบุรุษไปรษณีย์ (ว้าว) ฉันหมายถึง เพราะฉันไม่ได้ มีอะไรมากที่จะทำกับพวกเขา เฉพาะเมื่อฉันใส่ใจ กับพวกเขาแล้วฉันก็ฟังพวกเขา เฉพาะในช่วงเวลาเร่งด่วนนั้น ซึ่งเขาส่งเสียงดังมาก และมันก็เหมือนแมงมุมตัวใหญ่ เพื่อปลุกความสนใจของฉัน (ว้าว)
และหลังจากนั้น ฉันฟังเมื่อพวกเขามา และพวกเขามาหลายครั้งแล้ว บอกสิ่งที่ฉัน บางครั้งสิ่งที่ดี บางครั้งให้ความสนใจ “อย่าออกไปข้างนอก งูกำลังรอที่จะกัดท่าน” ฉันพูดว่า “จริงเหรอ? แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ถ้าเขากัด?” เขาพูดว่า “ท่านจะต้องตาย” (โอ้!) หากเป็นพิษ บางทีฉันไม่มีเวลาที่จะตอบสนอง ภายในหนึ่งชั่วโมง ถ้าไม่มีใคร พาคุณไปโรงพยาบาล คุณจะตาย (โอ้) งูพิษนั้นเป็นเช่นนั้น และฉันก็ไม่มีโทรศัพท์ อยู่กับฉันเสมอไป เพื่อโทรหาใครสักคน ข้อที่หนึ่ง ข้อที่สอง บางทีมันอาจทำให้คุณชา มันทำให้คุณเป็นอัมพาต มันขึ้นอยู่กับว่า มันกัดคุณที่ไหน (ค่ะ) แล้วคุณจะไม่มีวันได้มีโอกาส ที่จะโทรหาใครเลย คุณจะตายอย่างนั้นอย่างเงียบ ๆ ในเวลากลางคืนพวกคุณอย่าออกไป มากเกินไปตกลงไหม? (ตกลงค่ะ ท่านอาจารย์) คุณไม่รู้หรอก พวกเขาควรจะกลัวพวกคุณทุกคน แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเสี่ยงมัน (ค่ะ ท่านอาจารย์)
ไม่ใช่งูทุกตัว ต้องการกัดฉัน ฉันเห็นพวกเขาสองตัวพวกเขาเลื้อย ออกไปจากฉันอย่างรวดเร็ว แต่ฉันไม่รู้สึกถึง ความตั้งใจที่ไม่ดีใด ๆ จากพวกเขา ฉันรู้สึกว่าพวกเขาน่ารักมาก ฉันรู้สึกว่าพวกเขาน่ารักมาก ๆ พวกเขาเป็นสมาชิกครอบครัวของฉัน (ค่ะ ท่านอาจารย์) ฉันรู้สึกเหมือนพวกเขา เป็นเหมือนสุนัขของฉัน หากพวกเขาอยู่ใกล้ ๆ ฉันจะเลี้ยงพวกเขา หรือพวกเขาอยากให้ฉันลูบพวกเขา นั่นคือความรู้สึก (ค่ะ ท่านอาจารย์) ดังนั้น ฉันไม่เคยใส่ใจ
ฉันช่วยชีวิตงูมากมายมาก่อน พวกเขาไม่ต้องการทำร้ายฉัน (ว้าว) บางครั้งพวกเขาก็บอกฉัน “เราไม่ได้อยากทำ ขอโทษ ขอโทษ เราไม่ต้องการแม้แต่ทำให้ท่านกลัว ด้วยซ้ำ” หลังจากปีศาจก่อกวนหายไป พวกเขาบอกฉันว่า“ขอโทษ ขอโทษ” ตัวนั้น ดังนั้น ฉันก็ปล่อยเขาไปแล้ว เขาพูดว่า “ขอโทษนะ ขอโทษ” ตัวนั้นเกือบกัดฉันแล้ว ตัวนี้ฉันไม่เห็น จนกระทั่งนกฆ่าเธอ หายไปหมด ทั้งหมดหายไปแล้ว งูส่วนที่เหลือคือ ดูแลโดยแมลงอื่น ๆ เมื่อใดก็ตามที่ฉันผ่าน ฉันไม่เห็นมัน ก่อนหน้านี้ฉันยังเห็นบางส่วนอยู่ ตอนนี้ฉันไม่เห็นอีกแล้ว ไปหมดแล้ว บางทีฝนก็ยังล้างมันออกไป บางครั้ง หรือแมลงอื่น ๆ พวกเขาแบ่งปัน
ถ้าฉันไม่ได้นั่งบนโซฟาตัวนั้น ฉันอาจจะจากไปเพราะ เขาอยู่ใต้โซฟาของฉัน ตรงที่ฉันนั่ง และหัวของเขาโผล่ขึ้นมาแล้ว ฉันเห็นมัน แล้วฉันก็เห็นมัน เมื่อฉันเปิดไฟ แล้วฉันก็เข้าใจ ทำไมแมงมุมถึงบอกฉัน “ไม่ปิดไฟ” เขาไม่ได้พูด “อย่าปิดไฟ” เขาพูดว่า “ไม่ปิดไฟ ออกจากโซฟา” เพราะฉันต้องการที่จะ กลับไปที่โซฟาเพื่อเขียนไดอารี่ ของฉันอยู่ที่นั่น (ค่ะ) โดยปกติฉันหนีบปากกาไว้บน ไดอารี่ของฉัน (ค่ะ อาจารย์) แต่ในวันนั้น มันร่วงไปที่ไหนสักแห่ง ดังนั้นฉันจึงลุกขึ้นและต้องการที่จะ ไปที่โต๊ะของฉันเพื่อหยิบปากกา และนั่นคือว่า ที่ฉันเปิดไฟ และโชคดีของฉัน ถ้าฉันนั่งตรงนั้น อีกไม่กี่วินาที งูจะสามารถ เงยหัวขึ้นและทำให้ฉันจบสิ้น (โอ้ พระเจ้าช่วย!) อย่างสงบสุข ( ขอบคุณพระเจ้าสำหรับแมงมุม ) ใช่แล้ว แมงมุม เขาตัวใหญ่มาก และโอ้! ดวงตาของเขาเหมือนกับ ไฟฉายขนาดเล็กสองอัน (ว้าว!) สองอันเหมือนมี บางจุดของแสง มีบางคน ผู้ที่ขายสิ่งนี้เหมือนไฟฉาย แต่อยู่ในจุดเดียวเท่านั้น ( โอ้ใช่ ตัวชี้เลเซอร์ )
ครั้งหนึ่งตัวชี้เลเซอร์นั่น ช่วยชีวิตฉันด้วย มีผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ซึ่งซ่อนตัวอยู่นอกบ้านของฉัน ครั้งหนึ่งในประเทศฝรั่งเศส และฉันเห็นบางสิ่งที่เปล่งประกาย เหมือนปืนหรืออะไร ใบมีดหรือบางสิ่งบางอย่าง (โอ้ พระเจ้า) และสะท้อนถึงดวงจันทร์ ดังนั้น ฉันใช้สิ่งนี้ ... มีคนให้ฉัน ฉันไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร อา ฉันคิดว่าจะเล่น กับสุนัขของฉัน (โอ้ ค่ะ) เพราะกู๊ดดี้ จำได้เขาชอบเล่นกับเงา และทุกสิ่งที่ เคลื่อนไปรอบ ๆ (ค่ะ) บางครั้งฉันก็ใช้มัน เพื่อเล่นกับเขา
คืนนั้นมันเป็นเวลา เกือบเที่ยงคืนแล้ว ฉันใช้แสงนั้น เพื่อชี้ไปที่บริเวณนั้น ฉันเห็นอะไรบางอย่างราง ๆ วูบวาบและประกาย และรถยนต์โดยไม่มีไฟส่องสว่าง ดังนั้นฉันจึงชี้ ตัวชี้เลเซอร์ของฉันไปที่นั่น และรถคันนั้นทันที สตาร์ทเครื่องยนต์แล้วขับหนีไป (โอ้ ท่าน) ถ้าเป็นคนดี พวกเขาไม่ทำเช่นนั้น (ใช่ค่ะ) ถูกไหม? (ถูกต้องค่ะ ค่ะ) บางทีคนนั้นคิดว่า ฉันมีปืนเลเซอร์หรืออะไรบางอย่าง มีปืนแบบนั้นไหม คุณมีตัวชี้เลเซอร์ที่ เหมือนปืนเหรอ? (ใช่ค่ะ มันมีอยู่) การพูดเกี่ยวกับมนุษย์ถ้ำ ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับปืน อาจจะใช่ เพราะทันที รถสตาร์ทเครื่องยนต์ และวิ่งเร็วมาก ฉันไม่คิดว่ามันเป็นคนดี เขาอยู่คนเดียวที่นั่นทำไม? (ใช่ค่ะ) ในความมืด และถัดจากบ้านของฉัน ในสวน มุมมืดเช่นนั้น และวิ่งไปทันที (ค่ะ) และขับไปอย่างเร็ว (ว้าว)
ฉันสามารถเขียนเป็นหนังสือ (ค่ะ อาจารย์) และฮอลลีวูดจะซื้อมัน จากฉัน ทำให้เหมือนภาพยนตร์ที่ระทึกใจ คุณเรียกมันว่าอะไร? (ค่ะ อาจารย์) อะไรนะ? (เหมือนหนังระทึกขวัญ) ระทึกขวัญ ใช่! ระทึกขวัญ หรือระทึกใจ ใช่ และฉันจะได้รับ เงินจำนวนมาก (ใช่ค่ะ) ถ้าฉันมีเงิน เพื่อเขียนสิ่งนี้ หรือบางทีพวกคุณแค่ ปะมันเข้าด้วยกัน และเขียนมันให้ฉัน แล้วเราแบ่งเงินกัน (ค่ะ อาจารย์) ฉันสัญญาว่าฉันจะแบ่งกับคุณ ฉันจะไม่เอามันทั้งหมด เรามีแผนการบางอย่าง พวกเราผู้หญิงชอบเงิน พวกเราชอบไม่ใช่หรือ? นั่นเป็นเหตุผลที่คุณลาออกจากงาน มาที่นี่ ทำงานเพื่ออาหาร และนั่นคือเหตุผล ฉันจ่ายเงินสำหรับงานของตัวเอง (โอ้ ถูกต้องแล้วค่ะ) และอื่น ๆ จ่ายสำหรับโทรทัศน์ของฉันเอง และไม่ได้อะไรเลย เราไม่สามารถทำธุรกิจได้ พวกเราจะขาดทุน เราจะสูญเสียธุรกิจอย่างแน่นอน
ตกลง ตอนนี้บอกฉันที คุณต้องการอะไรอีกไหม? เพราะฉันสามารถพูดได้ พวกคุณมีความสุขวันนี้ มีแรงบันดาลใจมากฉันจึงพูดมาก (ขอบคุณค่ะ ท่านอาจารย์ ที่สร้างแรงบันดาลใจให้เรา) ฉันแน่ใจว่าคุณมี มีคำถามเพิ่มเติม หรือไม่มี? (โอ้ เรามีค่ะอาจารย์ มีค่ะ) ใช่ แน่นอน บอกฉันมา
( อาจารย์สร้างดินแดนแห่งจิตวิญญาณ ใหม่ของTim Qo Tu(ทิมโคทู) มากกว่า 63 ล้านปีก่อน อาจารย์สร้าง ระดับที่สี่และห้าเมื่อไหร่คะ? เกิดขึ้นก่อนดินแดนใหม่ ถูกสร้างไหมคะ? )
ระดับที่สี่และห้า พวกเขามีอยู่ พวกเขาคือการหยดลงมา ของพลังงานจาก ระดับสภาที่สิบก่อนหน้า (โอ้ ค่ะ) จำได้ว่าฉันบอกคุณในฮังการี? (ค่ะ อาจารย์) หกสิบสามล้านปีกว่ามาแล้ว อาณาจักรใหม่ถูกสร้างขึ้น แต่ไม่ใช่ ระดับที่สี่และระดับที่ห้า สิ่งเหล่านี้มีอยู่แล้ว ระดับที่สี่และห้า เหมือนระดับอื่น ๆ พวกเขาอยู่ที่นั่น พวกเขาถูกสร้างขึ้น นาน นาน นานมาก ไม่มีใครจำได้ก่อนหน้านี้ ก่อนอาณาจักรใหม่ แน่นอน นั่นคือเหตุผลที่เราเรียกสิ่งนั้น ดินแดนใหม่ อันอื่น ๆคืออาณาจักรเก่า แต่ในเวลานั้น เมื่อฉันบอกคุณในฮังการี ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำ Tim Qo Tu(ทิมโคทู) และ ดินแดนใหม่ของฉัน (ว้าว) ในเวลานั้นฉันยังขึ้นไม่ถึง ฉันรู้แต่เพียงสิ่งที่ฉันรู้ ระดับที่ฉันไป (ค่ะ อาจารย์) ดังนั้น ถ้าคุณถามฉัน ไม่กี่ปีที่ผ่านมา “ท่านรู้จักTim Qo Tu(ทิมโคทู)ไหม? มันเกี่ยวข้องกับท่านหรือเปล่า?” ฉันจะพูดว่า “ไม่ ไม่ ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ คนแปลกหน้าทั้งหมด!”
( อาจารย์คะ นอกจากเกี่ยวกับการสร้าง ดินแดนทางจิตวิญญาณใหม่ ตามที่นักวิทยาศาสตร์ กล่าวว่าไดโนเสาร์ ได้สูญพันธุ์ ไปเมื่อ 65 ล้านปีก่อน และ 60% ของสายพันธุ์ ได้หายไป ) หกสิบห้าล้านปีก่อน ( ท่านอยู่แถวนั้นหรือเปล่าคะอาจารย์ เมื่อ 65 ล้านปีที่แล้ว? )
ดาวเคราะห์ดวงอื่น จริง ๆ แล้ว ฉันอยู่บนโลกใบนี้ และบนดาวเคราะห์ดวงอื่น บางครั้งบนโลกใบนี้ บางครั้งบนดาวเคราะห์ดวงอื่น มาและไป มาและไป มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ขึ้นอยู่กับความต้องการ ของเวลา
( น่าสนใจค่ะ และอะไรที่กระตุ้นให้อาจารย์ ให้สร้างดินแดนแห่งจิตวิญญาณใหม่ ในช่วงเวลานั้น? )
เพราะฉันรู้แล้ว สิ่งมีชีวิตบางอย่าง ฉันได้เริ่มซ่อมแซม ดาวเคราะห์และจักรวาลแล้ว ดาวเคราะห์ดวงอื่น (ว้าว) พวกเขาไม่มีใครเลย ดังนั้นถ้าพวกเขาตาย พวกเขาจะตกนรกหรือทุกข์ทรมาน อีกครั้งเป็นมนุษย์ที่ทุกข์ทรมาน หรือสัตว์หรืออะไรก็ตาม ดังนั้น ฉันต้องช่วยพวกเขา จากนั้นเราก็สร้างมันขึ้นมา (ว้าว!) สำหรับคนของฉันเอง คุณต้องรู้ อาจารย์หลายคนทำเช่นนั้น หรือจะทำเช่นนั้น
ในระหว่างแต่ละโลกที่จัดตั้งขึ้น มีเขตกันชน เหมือนที่ฉันบอกคุณ ระหว่างสามโลก และระดับที่ห้า มีเขตกันชนที่เรียกว่า ระดับที่สี่ (ค่ะ อาจารย์) ที่คุณสามารถใช้เป็นดินแดนอิสระ ดินแดนที่ไม่มีมนุษย์ พุทธะบางองค์ โพธิสัตว์บางองค์ สร้างดินแดนที่นั่น สำหรับลูกศิษย์ของพวกเขา ผู้ศรัทธา และระหว่างของทุกระดับ มีเขตกันชนกว้างใหญ่ และใหญ่โตและไม่สามารถบรรลุได้ ถ้าคุณอยู่ที่นั่น ไม่มีใคร คุณจะหลงทาง คุณไม่สามารถหาทางออกของคุณได้ (ว้าว) ดังนั้นถ้าคุณต้องการที่จะไป ยกตัวอย่างเช่น ระดับที่ห้า คุณต้องมีอาจารย์ที่จะพาคุณไป ข้ามระดับที่สี่ มันกว้างเกินไปสำหรับทุกคน แม้แต่จะรู้ทุกที่ หากปราศจากแสงของคุณเอง โซนนั้นจะมืด (ว้าว) หากปราศจากตัวตนทั้งหมดที่นั่น โซนนั้นจะมืด เป็นเพียงเขตกันชน
ดังนั้น เช่นเดียวกับ ระหว่างระดับอสูร และระดับที่สองก็มี เขตกันชนด้วย (ค่ะ) ตัวตนที่ดีบางคน อาจารย์บางคนสร้าง สวรรค์บางแห่งที่นั่น สำหรับคนของตัวเอง สำหรับคนดีบางคน ผู้ศรัทธาของอาจารย์เหล่านี้ หรือสิ่งมีชีวิตที่ดีเหล่านี้ ที่ทำให้ฉันนึกถึง มีภาพยนตร์เรื่อง “เมืองทิพย์” (ใช่ค่ะ “เมืองทิพย์”) ใช่ มันเป็นเรื่องจริง (ค่ะ ค่ะ) เว้นแต่จะสวยงามกว่า ยอดเยี่ยมกว่า และรุ่งโรจน์และเปล่งประกายกว่า ส่องแสงและสว่างกว่า กว่านั้น และสิ่งมีชีวิตที่สวยงามที่นั่น ไม่มีคนแก่ เมื่อคุณไปที่นั่น คุณกลายเป็นเด็กอีกครั้ง (ว้าว) และคุณจะหายเป็นปกติอีกครั้ง ไม่ว่าคุณจะเป็น คนพิการหรือป่วยหนัก คุณจะกลายเป็นเยาว์วัย มีสุขภาพดีและมีความสุขที่นั่น นั่นคืออีกหนึ่งเขตกันชนที่ อาจารย์บางคนสร้างขึ้นเพื่อช่วยเหลือ บางดวงวิญญาณที่ไถ่ได้ จากโลกนี้ (ว้าว) ดังนั้น ทั้งหมดระหว่างโซน มีการใช้เพื่อสร้าง สวรรค์ชนิดต่าง ๆ สำหรับคนที่แตกต่างกัน นอกเหนือจากสวรรค์ ซึ่งมีอยู่แล้ว จากอาจารย์ต่าง ๆ จากระดับที่แตกต่างกัน ของอาจารย์ต่าง ๆ พวกเขาสร้างสวรรค์ที่แตกต่าง ถ้าไม่สูงมากนัก แล้วพวกเขาสร้างระดับที่ต่ำกว่า แต่ยังขึ้นอยู่กับบุญสัมพันธ์ หรือใครและระดับของตัวตนที่ พวกเขาจะช่วย (ค่ะ ท่านอาจารย์)
