گزیده های از شهر استرال – فصل ۳: دعای جمعی

"همانطور که من به جریان نور ملایمی از میان پنجره ام خیره شدم، حس عمیقی از عزت و احترام احساس کردم. فهمیدم که روی زمین هرگز به خورشید نگاه نکرده بودم و افکارم بسوی آن "معبود یگانه" پیش رفت، که با رحمت بیکران اش آنرا به ما عطا کرده تا در طول سفرمان بدرخشد. من به مانند انسان نابینایی بودم که، پس از زندگی بسیار طولانی در تاریکی، با این توانایی متبرک شدم که شکوه طبیعت را مشاهده کنم."