این دنیا مثل شبکه‌ای از سردرگمی است که مردم را در ذهنشان به دام می‌اندازد و همیشه به دنبال رضایتی هستند که در آنجا نیست. فقط چشم‌های کودک گونه می‌توانند حقیقت را در میان همۀ عدم اطمینان ببینند.

و حالا ما یک حرف دل از "دومادی" در "کِدیری" اندونزی داریم:

استاد اعظم چینگ‌های عزیز، اوایل قبل از اینکه از استاد پیروی کنم، آسوده خاطر نبودم و اینجا و آنجا دنبال چیزی می‌گشتم که با ذهنم سازگار باشد. به "بانیووانگی" رفتم، به "جِپارا"، طبق دستور معلمی که آنجا دیدم روزه گرفتم، اما در قلبم هنوز نمی‌توانستم احساس ثبات کنم و همه چیز را بپذیرم. تا اینکه روزی با دوستی آشنا شدم که او هم به دنبال یک معلم بود و به من گفت، اگر از من بخواهند یک عمر روزه بگیرم آیا می‌توانم؟" در شگفت بودم که آن چه روزه ای است؟، دوستم گفت که این روزه، نخوردن چیزیست که روح داشته باشد. من فکر می‌کردم تمام این مدت روزه بودم اما باز هم چیزی نفهمیدم.

سرانجام دوستم، کتابچۀ نمونۀ «کلید روشن ضمیری آنی» را به من داد و آنرا خواندم. بعد از اینکه خواندن آنرا به پایان رساندم، می‌دانستم که ماهیت موضوع بالاتر از همه معلمانی است که تا به حال دنبال کرده‌ام. تصمیم گرفتم وگان شوم و پس از هفت ماه وگان بودن، سرانجام در سال ۲۰۰۴ به روش "کوان یین" متشرف شدم. در حین تشرف و مدیتیشن، استاد را دیدم که مثل کودکی روی دامانم نشسته اند و هر بار که اینرا به یاد می‌آورم، گریه می‌کنم. بعد از متشرف شدن، سعی کردم خانواده‌ام وگان شوند و از استاد پیروی کنند، اما موفق نشدم. خوشبختانه با قدرت و عشق استاد، خانواده ام روزی وگان خواهند شد و از استاد پیروی خواهند کرد.

سپاسگزارم استاد، برای تمام کمک‌ها و فداکاری‌هایتان برای این دنیا. به امید اینکه در طول زمان، این دنیا تبدیل به "جهانی وگان" شده و صلح در سراسر دنیا تحقق یابد. "دومادی" از "کِدیری"، اندونزی

"دومادی" مخلص، از اینکه داستانتان را با ما به اشتراک گذاشتید، متشکریم.

استاد به خصوص برایتان پیامی دارند: «دومادی ثابت قدم، تلاش شما در مسیر جستجوی-خود پایان یافته است، و به اشتراک گذاشتن آن به دیگرانی که مشکلی مشابه دارند کمک خواهد کرد تا آرزوی خود برای یافتن راه بازگشت به خانه را محقق کنند. خیلی خوشحالم که می‌دانید اشتیاق روحتان زمانی محقق شد که به روش کوان یین تشرف یافتید. مکاشفۀ درونی تان، معصومیت ناب روح را نشان میدهد گویی دوباره یک کودک میشوید. این دنیا مثل شبکه‌ای از سردرگمی است که مردم را در ذهنشان به دام می‌اندازد و همیشه به دنبال رضایتی هستند که در آنجا نیست. فقط چشم‌های کودک گونه می‌توانند حقیقت را در میان همۀ عدم اطمینان ببینند. عشق، تنها چیز واقعی در این دنیا باقی می‌ماند. عزیزم ادامه دهید تا در شکوه خداوند به نقطه خودآگاهی برسید و شادی ابدی را که فقط در خداوند می‌توان یافت و تجربه کرد. باشد که شما و اندونزی زیبا با نور ابدی خداوند احاطه شوید. همراه با عشق».